Avuç içi cennetimsin…Ve karanlıktan her korktuğumda, sığındığım silik ışık.Ağladığımda beni yaşlarımdan öpen ilk dudak.Saçıma gelen tek kar tanesinden bile sakınırsın beni.Ve güneş indiğinde tenime, gölgelersin kanatlarınla; yakmasın diye…Avuç içi mutluluğumsun…Ve şimşekli gecelerimin sakinliği.Bir fincan suda fırtınalarla boğuşurken nefesim,Soluğunla sakinleştirirsin beni…Yangınlarımda, sellerimde sarmalarsın varlığınla bedenimiAvuç içi hayalimsin; avucum kadar küçük.Her gece kavuştuğum ve her sabah uyandığımda kaybolan…Avuç içi kadar yalanımsın; İnsanın kendini kandırması kadar yalanİnsanın kendisi olabilme gerçeği kadar uzak
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder