ELVEDA
Rıhtımdaki kız sen değil miydin? Bana “biz asla ayrılmayacağız” deyip geminin kalkışında bana el sallayan ve “hoşça kal” diyen değil miydin? Gözlerin batmıştı ilk defa kalbime senden ve diğer insanlardan çok önce. Her gece yıldızları seyrederken anılmanı sağlamaya uğraşan.İçimden bir parça olup, geceleri hayalinle yatağımı paylaşan.
Fırtınalı günlerde,yorgun düştüğümde “hadi biraz daha dayan,karaya az kaldı,o limanda seni ilk gören ben olacağım” diyen. Her martının çığlığında sesi olan, denizde atlayan yunuslarla birlikte selam yollayan da sendin….
Kulaklarım çınlıyor hala “elveda” demenden..bir insanın ölümü bu olmalı diye düşündüm, seni içimde öldürdüğüm zaman.
Günler geçiyor deniz aynı deniz,hava aynı hava.yaşamaya çalışıyorum seni yokluğunda…
Hep bir umudum var biliyor musun? Her limanda seni arıyor gözlerim. İşte orada diyorum.kendi kendime başka bir tayfaya sarılan kız için. Koşuyorum sana doğru,ben geldim bak aynıyım diyebilmek için.
Her seferinde yeniden kırılıyorum,parçalanmasını hissediyorum kızların yüzünü gördüğümde… sessizce gemiye biniyorum “hoş geldiniz” çığlıklarına inat hiç çıkmıyorum bir daha o sahil şehrine.. kamaramda oturuyorum.ve bir ses duyuyorum hayalet gibi yankılanan “elveda”………
Düşman oluyorum martılara artık,hiç konuşmuyorum onlarla da.
Tekrar denize açılıyoruz. Kaptan bağırıyor “iskele Alabanda”.tekrar sahiller,limanlar binlerce; her biri aynı,her biri yalnızlıklara mahkum. Koskoca aylar geçiyor sensizliği pranga gibi kalbime vuran…..
Sefer bitiyor, dönüyoruz sonunda senin şehrine.
İlk defa rıhtımda gözlerim doğru kişiyi görüyor.herkes gibi koşuyorum sana doğru,birkaç adım kalıncaya dek..çok yaklaştım kokunu bile alıyorum..
Sonra…
Senin yanından geçiyorum, gidiyorum sensizliğin kucağına
Elveda………
Çağatay /98
Rıhtımdaki kız sen değil miydin? Bana “biz asla ayrılmayacağız” deyip geminin kalkışında bana el sallayan ve “hoşça kal” diyen değil miydin? Gözlerin batmıştı ilk defa kalbime senden ve diğer insanlardan çok önce. Her gece yıldızları seyrederken anılmanı sağlamaya uğraşan.İçimden bir parça olup, geceleri hayalinle yatağımı paylaşan.
Fırtınalı günlerde,yorgun düştüğümde “hadi biraz daha dayan,karaya az kaldı,o limanda seni ilk gören ben olacağım” diyen. Her martının çığlığında sesi olan, denizde atlayan yunuslarla birlikte selam yollayan da sendin….
Kulaklarım çınlıyor hala “elveda” demenden..bir insanın ölümü bu olmalı diye düşündüm, seni içimde öldürdüğüm zaman.
Günler geçiyor deniz aynı deniz,hava aynı hava.yaşamaya çalışıyorum seni yokluğunda…
Hep bir umudum var biliyor musun? Her limanda seni arıyor gözlerim. İşte orada diyorum.kendi kendime başka bir tayfaya sarılan kız için. Koşuyorum sana doğru,ben geldim bak aynıyım diyebilmek için.
Her seferinde yeniden kırılıyorum,parçalanmasını hissediyorum kızların yüzünü gördüğümde… sessizce gemiye biniyorum “hoş geldiniz” çığlıklarına inat hiç çıkmıyorum bir daha o sahil şehrine.. kamaramda oturuyorum.ve bir ses duyuyorum hayalet gibi yankılanan “elveda”………
Düşman oluyorum martılara artık,hiç konuşmuyorum onlarla da.
Tekrar denize açılıyoruz. Kaptan bağırıyor “iskele Alabanda”.tekrar sahiller,limanlar binlerce; her biri aynı,her biri yalnızlıklara mahkum. Koskoca aylar geçiyor sensizliği pranga gibi kalbime vuran…..
Sefer bitiyor, dönüyoruz sonunda senin şehrine.
İlk defa rıhtımda gözlerim doğru kişiyi görüyor.herkes gibi koşuyorum sana doğru,birkaç adım kalıncaya dek..çok yaklaştım kokunu bile alıyorum..
Sonra…
Senin yanından geçiyorum, gidiyorum sensizliğin kucağına
Elveda………
Çağatay /98
1 yorum:
güzel bir deniz yazısı,
her insanın içinde olan
uzak limanlardaki sevgiliyi anlatıyor...
yazılarını özenle seçmen güzel
Yorum Gönder