Yine kara bulutlar var üzerimizde,

Yine kara bulutlar var üzerimizde, Yine ayrilik yagmurlari altinda islanacagiz... Bensiz her yagmur altinda yürüdügünde, Bilesinki üzerine yagan bulutlarin degil benim gözyaşlarimdir... Bu şehre yagmur yagiyordu, bütün şehirler agliyordu. Ben en cocuk halimle üsüyordum. Kimse sen degildi, kimseyi istemiyordum. şehirle birlikte ben de agliyordum, gözyaşlarimi kimse farketmiyordu. Yorgun adimlarla, islak sokaklari dolaşiyordum. Bir yerlerde seni bulmayi umuyordum. Yürüdükce daha siddetleniyordu yagmur. Sokak sokak gecerken bu şehri umudumu kaybediyordum. Işte en büyük tehlike buydu. Umutsuz yaşarmiydi insan? Umutsuz direnebilirmiydi hayatin acimasizligina? Yagmura ev sahipligi yapan gece, hic aşilamaycak bir engel gibi kar$imda duruyordu. Hazirliksizdim, sensizken saatlerin bu kadar gecmez oldugunu bilmiyordum. Koynuma hasretini alip uyumaktan nefret ediyordum. Bu yüzden gece bitsin diye yürüyor, yürüyor, yürüyordum. Ah, şu köşebaşini döndügümde görebilsem seni, ya da şu parkin sirilsiklam olmuş banklarinda otururken bulsam..... Bilirim sen de seversin yagmuru, aldirmazsin islanmaya. Bu yüzden şaşirmazdim seni gördügüme. Bir köşebaşi daha dönüyordum, yagmur bana eşlik ediyordu. şehrin sokaklarinda degil, senin yoklugunda kayboluyordum. "Nereye gitsem" diye düşünüyordum cünkü sen olmadiktan sonra hicbir yer farketmiyordu. Öylece amacsizca dolaşiyordum. Oysa her sokaga sevdamizi yazacaktim ben. Taşlara adini kaziyacaktim. Aşkimiz yillara, yagmura, kara meydan okuyacakti. Yikilmayacaktik, yipransakta antik cagdan kalan bir kale gibi ayakta duracaktik. Bir maratonun iki güclü koşucusu olacaktik. Sevda koşumuz ancak ölümle noktalanacakti. Yagmur duruyormu ne? Ama kime ne? Ben icimdeki yagmuru durduramadiktan sonra neye yarar ki? Ben yüregimdeki gri bulutlari kovamadiktan sonra gökte yildizlarin görünmesi neyi degiştirirki? Icim üşüyordu, titriyordum. Bir sabahci kahvesine giriyordum. Demi sevdalardan süzülmüş bir bardak taze cay... Titremem duruyordu biraz. Kahveci ciraginin sesiyle irkiliyordum, " ok islanmişsin, sobanin başina gec.." Bir yanardagin icine atsalar beni isinirmiyim saniyorsun? Beni ancak teninin sicakligi döndürebilir hayata. Ancak, ellerini tuttugumda yaşadigimi anlayabilirim. Cay bogazima diziliyordu, bitirmeden kalkiyordum. Biliyordum, bir başka gecede, bir başka yagmurda yine sensiz, yine umarsiz, yine yalniz yürüyecegim bu yollari. Yeter, gel artik. Gel dindir bu yagmuru, bu gözyaşlarimi...

-aLıntı-